BATI YAR | batyyar@mail.ru
Milli futbol çempionatında bəlkə də çoxlarının gözlədiyi an gəlib yetişdi. İlk 3 tur ərzində 5 xal itirən "Qarabağ" mövsümə mübarizə intriqası gətirib. Bunun ilğım, yoxsa mübarizə vahəsi olduğunu gələcək göstərəcək. Lakin ağdamlılar əzəli rəqibi "Neftçi" ilə görüşdə qarışıqlıq mənzərəsini dərinləşdirməklə mübarizəni ikiqat kəsərli edib.
Əlbəttə, bundan sonra mövsüm ərzində ciddi rəqabətdə olacağı gözlənilən klublardan, ilk növbədə, "Neftçi"dən asılı olaraq çox şey dəyişə bilər. Amma 3 tur ərzində "Sabah"ın rəqabət həvəsi vəd etməsi mühüm yenilik kimi diqqət çəkir. Ehtiyatlı olmağa vadar edən isə komandada sadə nizamın olmaması və oyundan oyuna formalaşmamış məzmun qıtlığının kəskin hiss olunmasıdır. "Keşlə" ilə "Zirə" isə yeni sükançıları ilə bu rəqabətdə hələ öz yerlərini axtarırlar və sabitlik bir kənara, konkretlikdən çox uzaqdırlar. "Sumqayıt" köklü yenilənib və hələlik erkən formalaşma tendensiyası nümayiş etdirməsinə rəğmən oturuşmuş hər hansısa elementdən, hətta heyətdən danışmaq tezdir. Hər halda bütün iştirakçılar üçün nəticələr belə düşünməyə əsas verir. İlk üç turun prinsipial məqamı isə "Səbail"lə "Qəbələ"nin autsayderlər qrupunu təşkil edib-etməyəcəyi ilə bağlıdır. Oyun buna əsas vermir, lakin hazırlıq və onun qarşıdakı müddətdə hər hansısa səviyyəyə çatması məşqçi işindən çox asılı olacaq.
Ötən oyun günlərinə nəzər salsaq, hələlik elita təmsilçilərinin zəif cəhətlərinin bir xeyli olduğunu söyləmək mümkündür. Bu, mövsümə qeyri-sabitliklə yanaşı, daha təhlükəli olanı - qeyri-müəyyənliyi də gətirir. Azərbaycan futbolunun ənənəsinə uyğun olaraq, qarşıda hansı klubun digərinin səhvindən çox istifadə edərək daha az səhv edəcəyi deyil, hansının özünün buraxdığı səhvlər içində çabalayacağı gündəm mövzusudur.
Dediklərimizin əyani sübutu liderlərin oyunudur. Görüşün nəticəsi, əslində, "Qarabağ"ın səhvlərinin cəminin ifadəsidir. Haqq naminə "Neftçi"nin də öz şansını gözləməsini və bundan məharətlə istifadə etməsini, ələlxüsus ikinci hissədə rəqibin boşluqlarından yararlanmasını və fürsəti fövtə verməməsini qeyd etmək lazımdır.
Bir sözlə, "ağ-qaralar"ın qələbəsinə kölgə salmaq olmaz. Lakin və istənilən halda nəticənin əsas səbəbkarı elə ilk hissədən də göründüyü kimi "Qarabağ"ın özüdür. Rəqib onun imkan verdiyi həddə oynayaraq sona doğru cəsarətləndi və qarşılaşmanın ipini əldən vermədi və yaxud rəqibinin buna gücü yetmədi. "Neftçi" haqqında fikirlərimizi tamamlayaraq qeyd edək ki, 3 xal ona prinsipial olaraq lazım idi. Tamamilə cəfəng oyunla "Sumqayıt"dan alınan məğlubiyyət, Avropa kubokundakı aşkar dişsizlik komandanı psixoloji cəhətdən təzyiq altına salmışdı. İndi rahat nəfəs almaq üçün şans əldə etmiş kollektiv bu fürsəti qaçırmamağa çalışmalıdır. Belə olarsa, mövsümdə yüksəlişin təminatı olacaq. Əks-təqdirdə komanda əvvəlki dövrdə olduğu kimi qış fasiləsinə qədər təzyiq altında əriyəcək və eniş-yoxuş onun simasını itirməsinə aparıb çıxara bilər.
"Neftçi" məqçilərinin ən zəif cəhəti, sadəcə, müdafiədəki oyunu qura bilməməsi deyil. Komanda oyununu təşkil edən elementlərin hər birində qırıqlıq və natamamlıq var. Ən əsası, taktiki cəhətdən tamamilə çiy oyun, "Sumqayıt"la matçın da göstərdiyi kimi, kollektivi məzmunsuzluğa və futbolçuları fiziki-psixoloji yorğunluğa daşıyır.
"Qarabağ"ın problemi yenə ehtiyat skamyası ilə bağlıdır. Avropa arenası ilə milli yarışları və üstəlik, yığma komandanın da təlimlərini əlavə etsək, Ağdam klubuna optimal bərabər, tənzimlənib nizamlanan və əvəzlənən oyunçulardan ibarət heyətin formalaşması vacibdir. Zubirlə Romeronun yoxluğu kollektivi bu qədər sarsıdırsa, nə qədər prinsipial rəqib olsa da, yarıcan, bişməmiş, natamam "Neftçi" qarşısında aciz qoyması daha çox problemləri qabardır, sualları çoxaldır. Məğlub duruma düşdükdən sonra çempion ikinci hissənin son 20 dəqiqəsi ərzində nəinki təzyiqi artıra bilmədi, hətta meydanda nə etmək istədiyi belə görünmədi. Çılqınlıqdan "Neftçi"nin faydalanaraq, daha böyük üstünlüyə yiyələnə bilməməsi də ayrı söhbətin mövzusudur.
"Qarabağ" üçün bu, heç də natamam hazırlığın göstəricisi deyil, komandanın psixoloji problemlərinin aynasıdır. Söz yox ki, səfərdən yenicə qayıdıb əsas rəqiblə üz-üzə gəlmək asan deyil. Lakin illərdir Avropa meydanlarında əsas yarışların qrupunda 6 oyun keçirməyə bir növ adətkar olmuş kollektiv üçün bu təhlükəli haldır. Psixoloji natamamlıq kompleksi bundan da təhlükəlidir. Deməli, ən azı, oyunçu transferlərində yenə də prinsipial uğursuzluqlar var. Komplektləşməmiş "Qarabağ" bununla ya budəfəki mövsümdə Avropa arenasına barmaqarası baxaraq, qrupa düşsə belə, mübarizədə olmamağı (yaxud bəxtinin gətirməsini) düşünür, ya da milli çempionatdakı rəqibləri zəif bilərək, bu templə əsas diqqəti Avropaya ayırmaqla qış fasiləsindən sonra yenidən milli mövsümə köklənməyi planlaşdırır.
Əlbəttə, bu mülahizələri ciddi hesab etmək istəməzdik. Çünki bunlar həqiqət olarsa, klubdakı qeyri-ciddi münasibətlərin və ya futbol təsəvvürlərinin çatışmazlığından danışmaq lazım gələr.
İki əzəli rəqib üz-üzə gəlirsə və biri doğma divarlar arasında məğlub olursa, rəqəmlərin dili ilə bir neçə kəlmə demək lazımdır. Sonuncu dəfə 2018-ci il mayın 6-da "ağ-qaralar"a "ev"ində məğlub olan Ağdam klubu həmin ilin oktyabrından paytaxt təmsilçisinə yenilmirdi. Komandaların bunaqədərki son iki dueli isə 0:0 hesabı ilə başa çatdığından, qarşılaşmadakı nəticə yeni hesabatın təməlini qoyur. Qarşıdakı 3 görüş elə buna görə və hər hansısa eniş-yoxuş olmazsa, daha prinsipial xarakter kəsb edəcək.
Bir də onu qeyd etmək lazımdır ki, bu, rəqiblərin 80-ci tet-a-tet mübarizəsi idi. Buna qədər 29 matçda qalib gələn sonuncu çempion 20 dəfə meydanı məğlub tərk etmişdi. Bu dəfə 85-ci dəfə rəqibini məyus edən ağdamlılar bu görüşdən sonra 73 dəfə "Neftçi"dən qapısında top görmüş oldu.
Son söz əvəzi kimi, turnir cədvəlinə də nəzər salaq. Öyrəşmədiyimiz mənzərənin şahidiyik. "Sabah"la "Sumqayıt"ın zirvəni "Neftçi" ilə bölüşməsinin təsadüf, ya zərurət olmasını hələ qarşıda görəcəyik. Çünki ənənə üzrə milli mövsümdə hər şey 6-cı turdan sonra bir qədər gözlənilən axara düşməyə başlayır. Əlbəttə, son iki pillədəkilərin qələbəsizliyi diqqət çəksə də, oyun planında onların ən yuxarıdakılardan elə də geri qalmadığı, zamanla diş qıcaya biləcəklərini görmək olur. Lakin bunun üçün usanmadan və səngimədən çalışmaq, oyun çatışmazlıqlarını aradan qaldırmaq və ən əsası, psixoloji sindroma düşməmək vacibdir. Axı, bu gün onların yaxınlığında dayanan "Keşlə" ilə "Zirə"nin də oyunu qəribə və sürüşkən qeyri-sabitliyi ilə diqqət çəkir: hər an yüksəliş də ola bilər, eniş də.
BATI YAR
|
