Bayraq - bir ölkəni, təşkilatı, quruluşu və ya birliyi işarələyən, əsasən parçadan hazırlanan dövlət rəmzi olub, müharibələr, inqilablar, nümayişlər zamanı öndə, insanların başı üzərində aparılan, müxtəlif rəsmi təşkilatların binalarının qarşısında dirəyə asılan və həmin təşkilatı təmsil edən, Vətən uğrunda şəhid olanların qəbirləri üzərinə salınan dövlət atributudur.
Bayrağın rəmz və anlamlı rəngləri ümumiyyətcə dəyişilməzdir. Hər rəng və simvol bir özəl məna kəsb edir.
Tarixboyu bayrağı daşımaq şərəfli peşə olduğundan, bu gun də ona özəl diqqət var. İdmandakı kimi. İdmançı qalib gəlir, şərəfinə dövlət himni səsləndirilir, ölkəsinin bayrağı ucalır. Ən şərəfləndirici məqam isə bayraqdarın olimpiya oyunlarının rəsmi açılışında komandasınıın başında gedib, əlində mənsub olduğu dövlətin bayrağını daşımasıdır. Buna bütün idmançılar can atırlar. Amma bu xoşbəxtlik yalnız ən şöhrətli idmançılara nəsib olur. Onlar da, öz növbəsində, çox zaman bu etimadı layiqincə doğruldurlar. Bizim Namiq Abdullayev tək. Atlanta-1996-da gümüş medal qazanan şöhrətli güləşçi Sidney oyunlarında olimpiya millimizin başında kapitan kimi getdi. O, üzərinə düşən məsuliyyətin öhdəsindən məharətlə gəldi, finalda ABŞ pəhləvanı Samüel Hensona, sevdiyi “xaç” fəndini işlədərək, yekunda fəxri kürsünün ən yüksək pilləsinə qalxdı. Həmin an indi də gözümün önündə canlanır. Ona milli geyimdə medal təqdim edən avstraliyalı xanımlardan biri, himnimiz səslənərkən, bahadırımıza necə diqqətlə, həsədlə baxırdı! Bəlkə də qibtə edirdi.
Təəssüf ki, Namiqdən sonra bayraqdar olan olimpiyaçılarımız növbəti “dördillik”də etimadı doğrultmadılar. Ardıcıl 2 belə uğursuzluq bu barədə düşünməyə əsas verdi və ötən il Gənclər və İdman Nazirliyində Azərbaycan Prezidentinin, 2012-ci ili İdman ili elan etməsi ilə bağlı keçirilən tədbirdə, yunan-Roma güləşi üzrə olimpiya çempionu Fərid Mansurov maraqlı təkliflə çıxış etdi. Karyerasını bitirmiş 30 yaşlı pəhləvan Londonda keçiriləcək Yay olimpiya oyunlarında bayraqdar məsələsinə özəl toxundu. O, hesab etdi ki, olimpiadanın açılış mərasimində iştirakçı ölkənin bayrağını yığmanın heyətinin hansısa üzvünün deyil, artıq karyerasını bitirmiş olimpiya çempionlarından birinin aparması daha məqsədəuyğundur:
- Mən fikrimi öz başıma gələn hadisə ilə izah edirəm. 2008-ci ildə Pekin olimpiadasında ölkəmizin bayraqdarı mən idim və bir neçə saat davam edən paradın sonunda soyuqladım. Nəticədə, həmin axşam hərarətim qalxdı. Bu mənim o möhtəşəm yarışda uğursuz çıxışıma birbaşa təsir göstərdi. Ona görə də Londondakı yarışda hansısa idmançımızın yox, artıq karyerasını bitirmiş olimpiya çempionumuzun bayrağı daşımasını daha məqsədəuyğun sayıram.
Titullu güləşçinin təklifinə Afina Yay olimpiya oyunlarında millimizin kapitanı olmuş Nizami Paşayev də dəstək oldu. “İdman”a açıqlamasında o dedi ki, keçmiş olimpiya çempionlarımızdan biri millimizin kapitanı olsa, daha yaxşı olar:
- Bildiyiniz kimi, olimpiya kəndindən saat 14-00-da çıxırsan. Axşam saat 24-00-a kimi ayaq üstündə dayanırsan. Günün istisi - bu yandan, üst geyimi - o yandan. Açılış zamanı ləngimələr olanda, komanda üzvləri kənarda bir yer tapıb otururlar. Özüm kapitan olanda, bunun şahidi olmuşam. Amma bayraqdar bunu edə bilməz. O, bayraqla sonadək ayaqüstə dayanmalıdır. Elə idmançılar tanıyırdım ki, çəki saldığına görə, açılış mərasiminə heç getməmişdilər. O zaman mənimlə Fərid çəki salırdıq. Saatlarla ayaqda dayanmaq sonda çıxışa öz mənfi təsirini göstərir. Konkret mənə də bu amil təsir göstərib. Ona görə, keçmiş olimpiya çempionlarının bayraqdar olmasını daha məqsədəuyğun sayıram.
Müstəqil Azərbaycanın şöhrətli idmançısı Namiq Abdullayev, öz növbəsində, bu məsələyə münasibət bildirdi. İdman.com.az saytına verdiyi açıqlamada o dedi ki, Sidney zəfərinin gerçəkləşməsində yalnız kapitan olması böyük rol oynamadı. Əsas rolu bir toplantıda ulu öndərin ona verdiyi mənəvi güc oynadı:
- Hamı bilir ki, Atlanta olimpiadasında final görüşündə mənə haqsızlıq oldu. Bolqarıstanlı Valentin Yordanovla mübarizədə üstünlük məndə olsa da, hakimlər yekunda rəqibi qalib elan etdilər. Vətənə dönəndə ümummilli lider Heydər Əliyev gümüş medalımı “qızıl” kimi dəyərləndirdi. Bu hadisə mənə yeni ruh verdi. Həmin toplantıda ulu öndərə söz verdim ki, növbəti olimpiadada daha uğurlu çıxış edəcəyəm. Xülasə, o görüş Sidney oyunlarında həqiqətən qızıl medal qazanmağımda böyük rol oynadı.
İndiki məqamda bu seçim rəhbərliyin - Milli Olimpiya Komitəsinin, Gənclər və İdman Nazirliyinin üzərinə düşür. Onların qərarını hörmətlə qarşılayacağam.
Bu olimpiya çempionu da razılaşdı ki, bayraqdarın erkən mübarizəyə qoşulması çıxışına təsir göstərə bilər:
- Bir olimpiya komandasında kapitan olan idmançı rəsmi paraddan dərhal 1-2 gün sonra mübarizəyə qoşulursa, bu onun çıxışına mənfi təsir göstərə bilər. Çünki açılış oyunları zamanı bayraqdar saatlarla ayaq üstündə dayanır, həyacan keçirir. Belədə o, xeyli enerji itirir. Amma 7-10 gün sonra rəqabətə start verirsə, onda bərpa olunmağa imkanı olur.
Ümumənsə, Sidney-2000-in kapitanı buna həssas yanaşır. Onun sözünə görə, seçim məsələsində incə məqamlar var. Yaxşısı budur ki, onlar rəhbərliyin nə qərar çıxaracağını gözləsinlər:
- Bayraqdar məsələsi çox incə məqamdır. Elə iddialı olimpiyaçı var ki, onun könlündən olimpiadanın açılışı zamanı komandanın önundə ölkə bayrağını daşımaq keçir. Biz belə titullu idmançının istəyini, bəlkə lap hüququnu əlindən ala da bilmərik. Bayraqdar olmaq şərəfi eyni dərəcədə məsuliyyətlidir. Ola bilər ki, bir olimpiyaçıya kapitan vəzifəsini tapşıranda, ona ikiqat güc, ruh gələr və o, yekunda çempionluq sevincini yaşayar, ya da - əksinə, bu məsuliyyətin altından çıxa bilməsin. Yenə deyirəm, bayraqdarlığın vaxtı ilə mötəbər arenalarda öz sözünü demiş veteran idmançılarımıza tapşırılmasına qarşı da deyiləm. Dünya təcrübəsində belə hallar var. Məsələn, 3-qat olimpiya çempionu Aleksandr Medvedin yaşlı vaxtında ölkəsinin - Belarusun olimpiya komandasının bayrağını daşıdığını görmüşəm.
Şəxsi fikrim isə belədir: komandanın kapitanı olimpiya heyətinin daxilindən olsa yaxşı olar.
Ümumən, hər 2 təklifi dəstəkləyirəm. Son söz isə, təkrar edirəm, rəhbərliyindir.
İndiki vəziyyətə görə bayraqdar olmağa bir nömrəli namizəd Elnur Məmmədlidir. Amma baxır o, nə vaxt tatamiyə çıxacaq: gec, yoxsa tez? O zaman hava şəraitini də nəzərə almaq lazımdır. Fkirimcə, əlahiddə bir şey baş verməsə, Elnur vəzifəsinin öhdəsindən layiqincə gələcək və öz qələbəsi ilə digər olimpiyaçılarımızın uğurlu çıxış etməsinə də təkan verəcək.
Kamran HACI
Xəbər 2996 dəfə oxundu.